سیاره ی مشتری
سیارهی مشتری بزرگترین سیارهی منظومهی شمسی است. نام های دیگر این سیاره عبارت اند از: برجیس، هرمز و ژوپیتر(به یاد خدای پادشاهان رومیان)
مشتری شباهت زیادی به خورشید دارد؛ اگر مشتری 1000 برابر بزرگتر شده بود(هنگام تولد) تبدیل به یک ستاره(خورشید) شده بود.
مشتری از دو گاز هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. (مثل خورشید) قطر مشتری 11 برابر قطر زمین است. بعد از زهره درخشانترین سیاره مشتری است.
بادها در مشتری از کمربندهای روشن تا کمربندهای تیره ادامه مییابد. قسمتی از مشتری مانند چشم انسان است که به آن چشم مشتری یا لکهی قرمز گفته می شود. توفان در چشم مشتری بیشتر است و هیچ گاه تمام نمیشود.
9:56 طول می کشد تا مشتری یک دور به دور خود بچرخد. مشتری در مداری بیضی شکل به دور خورشید میچرخد که یک دور آن 12 سال زمینی است. دما در قسمتی از مشتری مطلوبتر است(31 درجه) که یک موجود هوازی می تواند در آن جا زندگی کند. موجود هوازی موجودی است که بتواند همیشه در هوا زندگی کند.
میدان مغناطیسی مشتری بسیار قوی است و نیروی جاذبه ی آن دو و نیم برابر جاذبه در زمین است؛ مثلاً اگر جسمی در زمین 100 کیلوگرم باشد، در مشتری 250 کیلوگرم است.
مشتری 63 قمر دارد که 16 قمر آن قطرهایی معادل 10 کیلومتر دارند.4 قمر معروف مشتری که به قمر های گالیله ای مشهوراند(چون گالیله آنها را کشف کرده) عبارت اند از: آیو، گانیمد، اروپا و کالیستو
قمر آیو
قمر اروپا
قمر کالیستو
